Volkorenfestival Middelburg

VOLkoren Middelburg, zaterdag 6 juni 2015

Al dagen heb ik voorpret als ik de filmpjes op YouTube zie en de enthousiaste berichtjes op facebook.
Vandaag VOLKOREN Middelburg, 163 koren zingen op 36 locaties twee dagen lang in het centrum van Middelburg.

De stijlen liggen net zover uiteen als de niveaus: van pop- en theaterkoren tot shanty- en visserskoren en religieuze en gemengde koren. Er zijn groepjes van een paar stemmen en koren met 60 leden, a capella tot begeleide ensembles. Het is gewoon TE veel!

Om kwart voor tien staan de meeste leden van Vox Jubilans klaar om met zijn allen met de bus naar Middelburg te gaan zodat we nog een beetje kunnen sfeerproeven en inzingen. Helaas... om tien uur is er geen bus! Er is iets mis gegaan met de reservering zodat de bus pas om kwart voor elf arriveert. De dag begint met een beetje frustratie en lichte paniek, maar zodra we in de bus zitten zindert de spanning alweer vrolijk rond.

Het is een prachtige dag, stralende blauwe lucht, warm, maar niet TE warm.

We moeten om half twee zingen in de Oostkerk, en dankzij de perfecte organisatie en prima routebeschrijvingen is die niet moeilijk te vinden. De meesten van ons koor zijn ruim op tijd aanwezig en we kunnen nog even genieten van de koren die voor ons zingen.

We horen al dat de akoestiek van de kerk geweldig is, en ook de sfeer is mooi. Het is een prachtige achtkantige barokke koepelkerk gebouwd rond 1650.

Om half twee staan we op het podium.

We beginnen met Cantique de Jean Racine van Faure. We zijn al in de stemming, maar als Nadia met het voorspel begint kan iedereen voelen: dit wordt MOOI. En ja het is prachtig, het zingen in deze kerk, met deze akoestiek, deze begeleiding, zo'n geïnspireerde dirigent is heerlijk. Het Verleih uns Frieden van Felix Mendelssohn Bartholdy klinkt vol passie en ik zie tranen in de ogen van mijn mams. Die Nacht van Schubert is zo op zijn plaats onder de schitterend blauw geverfde hemel van de koepel van de kerk en de magie is voelbaar.

We zingen nog Swing the Prelude en twee van de 'forelletjes'. De tijd zit erop, maar het publiek en de begeleidster in de kerk vinden het zo mooi, en het andere koor is er nog niet, dat ons gevraagd wordt nog meer te zingen. We zingen: An Irish Blessing en je ziet het hele publiek worden opgelicht 'in the palm of His hands', het Ave Maria van Nyberg mag niet ontbreken, dus dat zingen we ook.

Wat een prachtig optreden! Wat zongen we in harmonie, als één geheel.

Gelukkig en beladen met complimenten lopen we naar buiten de zon in. Daar gaat iedereen zijn eigen weg, beleeft zijn eigen momenten, er zijn zoveel koren, zoveel locaties, zoveel te genieten. Je mist meer dan je kan beleven.

Om half vier zijn we allemaal weer samen in de Koorkerk in het centrum van Middelburg. Het is een onderdeel van de Abdijkerk en abdij van Middelburg en heet niet voor niets Koorkerk, het is gebouwd om in te zingen. De kerk is al heel oud, de eerste muren zijn al uit de twaalfde eeuw. Toch is het een opvallend sobere ruimte, met heel veel licht. De bankjes zijn redelijk gevuld met publiek.

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik, met een hart vol indrukken, een hoofd vol melodieën, ogen vol kleurrijke koren, niet meer helemaal weet wat we precies hebben gezongen. Volgens mij: An Irish blessing, Ave Maria, Die Nacht, Summertime en drie forelletjes. Ik weet wel dat het heerlijk was om te zingen, en volgens mij heeft het publiek er ook van genoten. Gunita moest heel snel rennen naar het optreden van het Zeeuws mannenkoor en het publiek was duidelijk teleurgesteld dat het optreden zo abrupt ten einde kwam.

De bus ging om vijf uur weer terug naar Roosendaal. Ik kon gelukkig mee terug rijden met mijn ouders zodat we nog langer konden genieten van verschillende optredens. Zo beleefde ik magische momenten in de crypte van de abdij met vijf dames die verschrikkelijk mooie barokke liederen zongen, mijn ziel werd omver geblazen door het Alphens Kozakken koor. (Ik heb in Alphen gewoond en had nooit verwacht dat er zoveel passie maar ook lyrische overtuiging was te vinden in de mannen daar!) Zoals ik al zei: er was meer te missen dan te beleven, maar de paar pareltjes die ik mocht beleven waren geweldig.

Volgend jaar weer?