Nieuwjaarsconcert met De Gildenzonen

Februari 2016

WEER zit ik met koorts op de bank en hoest ik. Al de VIERDE keer deze winter. Net als in januari, toen ik niet mee kon zingen met het nieuwjaarsconcert wat muziekvereniging De Gildezonen gaf in samenwerking met Vox Jubilans.

Een aparte ervaring was dat voor mij. Niet uren van te voren aanwezig, niet de spanning en de stemoefeningen, niet de allerlaatste stukjes nog een keer stevig in het hoofd prenten. Nee, deze keer kwam ik als gast. Net voor het concert kwam ik aan in de kerk. Ik kreeg een mooi programmaboekje en zag af en toe een muzikant of zanger haastig door de kerk lopen. Als de deur naar het zaaltje openging hoorde je gemurmer en voelde je de spanning door het kiertje sijpelen.

Gelukkig.. nou ja.. voor mij dan gelukkig; zodat ik niet alleen zat, waren er meer mensen van het koor ziek. En zelfs Mari die met ons kerstconcert zo mooi klarinet speelde kwam kijken. Ik zat in een wel heel muzikaal rijtje met Mari Kamar, Frida Offerhaus en Wilma van Ineveld.

Het concert werd precies op tijd geopend met een terugblik naar 2015 en een vooruitblik naar 2016 door de voorzitter van De Gildezonen. Ik was verast dat het al 25 jaar geleden is dat Freddie Mercury is overleden. Ik was een groot fan van hem dus ik was heel blij om te horen dat De Gildezonen in 2016 een Freddie Mercury tribute gaan geven. (En toen ik vorige week een oproep zag voor achtergrondzangers voor dit concert heb ik me gelijk opgegeven).

Het opleidingsorkest begon. De Gildezonen spelen best populaire muziek en dat klinkt hartstikke leuk! Een Michael Jackson hit mix (toen het orkest riep: who's bad! Kon je me bijna wegdragen), Pak maar mijn hand van Nick en Simon, highlights van Shrek, allemaal leuke muziek. Samen met Vox speelden ze ook nog You raise me up, en dat klonk natuurlijk heel anders dan als Vox het alleen zingt.

Een muzikante uit het orkest zong True Colors van Cindy Lauper en dat deed ze mooi! Ze kan zo overstappen naar Vox, of welk koor dan ook.

Helaas stonden de namen van de dirigenten niet in het boekje, maar na lang zoeken vond ik dat de dirigent van de Gildezonen Thomas Bruins heet. En de leiding van Vox Jubilans was natuurlijk in handen van Gunita Kronberga. Gunita mocht ook het orkest dirigeren terwijl Vox zong en dat vond ik ontzettend knap! Een koor meekrijgen is al een hele klus, maar dan tegelijkertijd ook alle partijen van het orkest aangeven! Superknap!

De dirigent van De Gildezonen praatte ook de stukjes aan elkaar, terwijl hij het al heel druk had alle stukken te dirigeren, dat vond ik nogal een prestatie, en hij deed het nog leuk ook. Hij bracht de sfeer goed in het concert.

Na het opleidingsorkest mocht Vox Jubilans een paar stukken zingen. Ze zongen onder anderen: May the Lord bless you and keep you en dat klonk zo ontzettend mooi! Maar ook Doodubda, Tiritomba en Heaven is a wonderful place; lekker vrolijk en swingend. Daarna twee prachtige stukken: Verleih uns Frieden en het Ave Maria van Nyberg. Favorieten voor het hele koor denk ik en dat is te horen: prachtig gewoon.

Daarna was het pauze en hoorde je overal blije vrolijke mensen die een leuke middag hadden en trots waren op zoon, dochter of pappa of mamma.

Na de pauze nam het A-orkest plaats en dat was te merken. De kerk is eigenlijk te klein voor al dat geluid. Ik keek naar die arme mensjes die vlak voor de trompetters zaten en dacht: 'das niet goed voor hun oren! Straks scheurt er nog een vlies!'

Het A-orkest is met recht een A-orkest, heel mooi speelden ze: Mask of Zorro, Exodus, een mix van Stevie Wonder (waarvan de dirigent zei: als je Stevie Wonder nog niet kent: schaam je) en Euphoria. Na het applaus werd het stil, want iedereen wachtte op het klapstuk van de dag: Barcelona!  Vox Jubilans nam positie in en de twee solisten werden voorgesteld: Edith Nieremeijer en Leonardus Guit. Zij kregen de ondankbare (want bijna onmogelijke) taak de rollen van Freddie Mercury en Montserrat Caballe te zingen. Ik was aangenaam verrast toen Leonardus begon: wat een mooie stem! Ik raad ze alleen aan voor het concert in november nog bij iemand langs te gaan voor de uitspraak van de spaanse tekst, want ... het klonk misschien mooi, maar er was geen woord spaans bij! Het geweld zwol aan en toen orkest, koor en beiden solisten allemaal cresendo uitbarsten, was het een wonder dat de alle ruiten van de Moeder Godskerk heel bleven: wat een boel muziek! Maar het was genieten. Zo erg, dat ze het gewoon NOG een keer speelden: Helemaal!

Knap gedaan. Ik had een leuke middag ondanks mijn snotneuzen en ingehouden hoestbuien.

Wendy van der Bilt