Koorreis april 2018 Schmallenberg Duitsland

EFFE WEG

Weekend  met ons koor  'VOX JUBILANS'  

naar Schmallenberg in  Sauerland van 13-15 april 2018

Verslag van de belevingen van een klein tenoortje.

Wakker worden van het geluid van een wekker is niet altijd even leuk, om het wat eufemistisch  uit te drukken. Dat geldt niet voor de morgen van 13 april 2018. Bij het geluid van de wekker was ik meteen wakker en  had ik meteen  het echte schoolreisjesgevoel over me van jaren geleden. Corry was trouwens ook meteen wakker. Dat wil zeggen, ze had, evenals ik, haar ogen open. Het was natuurlijk dan ook  vroeg in de morgen, maar we moesten vanzelfsprekend  meteen opstaan. Marion en  Ina -  onze reisleiding - waren onverbiddelijk in hun uitspraak op het programma: Uiterlijk om 8.00 moesten we bij de Lindenburg zijn. Het was dan ook vet gedrukt.
Enfin, na het douchen en aankleden een snelle boterham, controle van de spullen zo in de trant van hebben we alles, het aanwezig zijn van de muziekmap nog eens extra nagekeken, de koffers in de auto en na nog eens gedacht te hebben: wat neemt een mens al niet mee voor een weekend, de auto gestart en spoorslags richting Lindenburg gereden. Tot onze geruststelling waren we niet de laatste aankomers en - niet onbelangrijk - de bus met Harry - binnen de kortste keren  uitgegroeid tot 'onze Harry' -  stond ook al klaar.
Na het inladen van de bagage, ingestapt, motor gestart en daar gingen we, uitgezwaaid door enkele achterblijvers, iets na 8.30 uur scherp, maar dat hoort er bij.

    
Kort na ons vertrek bleek al dat we vanwege een verkeersgebeurtenis op de geplande route er een aangepaste route gevolgd moest worden. Geen nood, want Harry kent alle E- en A-wegen uit het hoofd en anders is er ook nog de navigatie natuurlijk.
Na ettelijk uren rijden  met tussenstop natuurlijk om te plassen en koffie te drinken en de € 0,50 retour per persoon voor een keertje plassen in te wisselen, kwamen we aan in het Alpin Hotel in Schmallenbergen het was meteen aan een ieder te zien: we Enjoy ons verblijf hier. Dat staat vast. Trouwens, de lunch - een lopend buffet - bevestigde dat nog eens. Het zag er goed uit en het was lekker. Na de lunch meteen weer de bus in, want Harry zou ons de omgeving eens goed laten zien en dat deed hij. We passeerden onder meer de Hohe Asten en nog vele andere dingen, ons uitgelegd door Harry, die ons van alles vertelde. Chapeau!
Na de busrit volgde het diner. De kwalificatie voor het diner was - en dat is ook van toepassing op de volgende avond - zonder meer:  W O U W!!!!!!! en als een rechtgeaard toetjes-mens zeg ik dat zeker ook voor het dessert.
Met een volle maag inzingen is voor ons - getraind door onze Gunita - geen probleem natuurlijk. Tenslotte hebben wij en zijn wij   V O X   J U B I L A N S.   Acht uur was het dan zover: ons eerste optreden, ingeleid door Ute, keurig in het Duits, maar Meine Liebe Augustine:
het publiek bestond uit Nederlanders. Niet getreurd, beginnen met het concert. Afgaande op de reacties van de toeschouwers, is het geweldig gegaan. Corry en ik hebben dat nog eens nadrukkelijk van onze vier fans die wij hadden meegenomen gehoord. De avond hebben we afgesloten met een duidelijk in de hand gehouden 'drinkgelag' en waar hier een daar een soort verbroedering plaats vond tussen zangers en toehoorders. Toch enigszins vermoeid doken we de koffer in met uitzicht op weer een dag vol jolijt.

De volgende dag - zaterdag 14 april - was het weer bijtijds opstaan om op tijd deel te nemen aan het ontbijt en niet te vergeten het  lunchpakket samen te stellen. Het ontbijt verdient dezelfde kwalificatie als de lunch van gisteren. Hulde aan de medewerkers van he Alpinhotel. Na het ontbijt instappen voor een stevige busreis, eerst naar het Hermannsdenkmal in het Teutoburger Wald. Hermann dankt zijn standbeeld aan het verslaan van het Romeinse leger. Hulde aan het Hermann, i. c. met dit beeld. In de souvenirwinkel bleek Hermann een niet te stuiten uitgangspunt te zijn voor de meest uiteenlopende souvenirs. Na Hermann naar Paderborn voor een bezoek aan de binnenstad met als centraal punt de gotische kerk, binnen en buiten prachtig om te zien. Jammer dat de toren was ingepakt voor een restauratie. Niettemin konden we de vierpassen duidelijk bewonderen en hadden we binnen ook onder meer zicht op het
rozenvenster. Voor de liefhebber was er genoeg te zien. Ik moet er zeker nog een keer terug.

  
Aansluitend aan de kerk was er een heerlijk plein met een terrasje aan de zijkant, waar het in de zon goed toeven en drinken was. Lekker hoor dat zonnetje. Dat hadden we de vorige dag anders ervaren. Toen was de zon ver te zoeken. Bovendien  was er nog het optreden van een muziekkapel om ons vertoeven daar tot een extra belevenis te maken. Na Paderborn naar het Schlosshotel Sophia voor ons tweede optreden. Daar hebben we weer heerlijk gezongen. Ons laatste lied daar was om ca. tien over half zes was 'You raise me up'.

Na het diner natuurlijk weer gezellig bijeen zijn in de bar beneden, niet al te lang want de volgende dag was de dag heel strak gepland.

Zondag 15 april  begon al weer onze laatste dag. Wat gaat de tijd snel. Het betekent wel, dat je het naar je zin hebt.
Om half negen was het al vertrekken naar de Kloosterkerk, een prachtig kerkje en naar het bleek een fijne kerk om te zingen. Tijdens de dienst was dat boven bij het orgel. Het was best lang staan, want een pastoraal medewerkster  nam afscheid en tja dan duurt het wat langer. Na de dienst zijn we naar beneden verhuisd en stonden we oog in oog met de toehoorders en dat is natuurlijk gewoon fijn om te zingen en kennelijk was het ook mooi om aan te horen, want na het zingen kreeg ons koor een staande ovatie.

VOX JUBILANS had dus kennelijk met een 'Vox jubilans' gezongen.

Een prachtig wit kerkje in zo'n prachtige omgeving waar we onder leiding van Gunita zo fijn gezongen hebben, is een uitgelezen plaats om een nieuwe groepsfoto te maken en zo geschiedde. Wat zijn we daar tenslotte verwend: koffie en de meest heerlijke 'Kuchen'. En plaatkoeken maken, dat kunnen onze oosterburen geweldig.

Helaas,  zou ik willen zeggen, moesten we al weer snel weg, om onze weg te vervolgen naar Attendorn. Daar kwamen na het uitstappen al weer vrij snel een aan de kerk grenzend zonovergoten plein tegen, met
kennelijk een behoorlijke aantrekkingskracht, want de een na de ander zag je daar aankomen en plaats nemen op een terrasstoel. Moet ik nog zeggen, dat de consumptie heel welkom was en voortreffelijk smaakte.

Na een uur al weer de bus in tot SOERENDONK. Daar stond ons afscheidsdiner op ons te wachten en werd Ute - zij het voor even -  tijdens deze reis verenigd met haar man. Ute wat zag je er ineens gelukkig uit.
In de bus nam José tenslotte ook nog even de microfoon ter hand en bedankte vele mensen met een nadruk op Marion en Ina, en niet te vergeten onze pianist René, die ons op kundige wijze heeft ondersteund.  

Half negen reed de bus het parkeerterrein van de Lindenburg weer op.

EINDE VAN EEN GESLAAGDE REIS.

Roosendaal 16-04-2018

GOOF